Henri II, de echtgenoot koning van Engeland
Het huwelijk van Eleanor met Henry II Plantagenet zette het Europese politieke schaakbord op zijn kop. Als heerser over een rijk dat zich uitstrekte van Schotland tot de Pyreneeën, koos de nieuwe koning Chinon als zijn basis. De eerste jaren van zijn koningschap werden gekenmerkt door een nauwe band met Eleanor: hij vertrouwde haar het bestuur van Engeland toe en vervolgens de regering van Aquitanië.
Maar de jaren 1160 markeerden een keerpunt in hun relatie. Henry’s talrijke ontrouw, vooral met de mooie Rosemonde, dreef een wig tussen het paar. De koning verhoogde zijn interventies in Aquitanië, een gebied dat Eleanor als haar persoonlijke erfenis beschouwde. Met Kerstmis 1172 verhulde hun laatste feest samen in Chinon al de spanningen die zouden leiden tot de opstand van hun zoons.
De kinderen van Aliénor en de opvolging
Bekijk de portretten van de tien kinderen van Aliénor in de Plantagenetkamer. Willem, de oudste, verdween toen hij drie jaar oud was. Hendrik de Jongere, gekroond tijdens het leven van zijn vader, stierf zonder erfgenaam. Richard Leeuwenhart wordt erfgenaam van Aquitanië, terwijl Geoffrey Bretagne krijgt. De drie dochters, Matilda, Eleanor en Jeanne, versterken hun allianties met het Duitse Rijk, Castilië en Sicilië door hun huwelijken.
Het besluit van Henri II om de kastelen van Chinon, Loudun en Mirebeau na te laten aan zijn laatste zoon, John Landless, wekt de woede van zijn ouderen. Deze verdeling van gebieden, een bron van spanningen binnen de familie, was al een voorbode van de tragische gebeurtenissen die zouden volgen.
De opstand van de zonen tegen hun vader
Voorjaar 1173, de muren van de vesting weergalmen van de voorbereidingen voor oorlog. Samen met haar zonen Hendrik de Jongere, Richard en Geoffrey organiseerde Eleanor een opstand tegen haar man. Willem I van Schotland en Lodewijk VII van Frankrijk verleenden hun steun aan de rebellerende prinsen.
Gekleed als page om onopgemerkt te blijven, probeerde de koningin Parijs te bereiken. Maar de mannen van Henri II namen haar gevangen op de weg naar Blois. In Chinon werd hetzelfde fort waar ze zo had genoten haar gevangenis. De opstand stort in na achttien maanden van bittere gevechten, waarbij de zonen gedwongen worden hun vader om vergiffenis te vragen.